Czy jesteście gotowi?

Oglądam las. Jest w nim cisza i spokój. Śnieg topnieje a z drzew zwisają lodowe sople. Zimowy czas snu. W tej ciszy mogę usłyszeć powolne, nieśmiałe kroki łani. Spadającą z drzewa gałązkę. Szum wiatru. Dalekie odgłosy z ludzkich siedlisk. Czuję spokój snu w który zapadły zwierzęta.

W ciszy dostrzegam każdy ruch, delikatny szelest, niespieszne życie zimowego lasu. Delikatną równowagę. Siłę połączenia, która spaja zwierzęta, rośliny i ludzi. Jako całość jesteśmy silni i dysponujemy mocą przetrwania. Kiedy jakaś nitka się zerwie następuje chaos.

Zrezygnujcie proszę z petard. Nie puszczajcie fajerwerków.

To nas, dzikie zwierzęta rani. Jest zagrożeniem, którego nie znamy i nie rozumiemy. Raniąc nas, ranicie też samych siebie.
Człowiek cieszy się tym widowiskiem kilka minut a skutki są często nieodwracalne.
Kiedy umiera ptak, bo obok niego wypaliła petarda. Kiedy wystraszona sarenka łamie nogę a potem w wielkich cierpieniach umiera długo i samotnie – czy jesteście na to obojętni?

Czy jesteście gotowi zabić ciszę?

Tekst: Katarzyna Opala, zdjęcie: Grzegorz Żak